Եկան գարնան անուշ օրեր,
Ծաղկով լցվան դաշտեր, ձորեր:
Յարս զուգվել, սեյրան կերթա`
Հագած կապած ալվան շորեր:
Նա մի նազ ունի,
Նազ ունի, նազ ունի,
Ձեռքին սազ ունի,
Սազ ունի, սազ ունի,
Չալելով սեյրան կերթա,
Դարձել է ջեյրան` կերթա…..
Արտուտն եկավ մըտավ արտը,
Բըլբուլն իջավ գըրկեց վարդը:
Հազար սիրուն, հազար հեքիմ
Չեն իմանա սրտիս դարդը:
Նա մի նազ ունի…
Հավքերն եկան երամ-երամ,
Անուն ունիմ` աշուղ Շերամ,
Էնքան պիտի յարիս կանչեմ,
Տեյմոր վառվիմ որպես Քյարամ:
Նա մի նազ ունի…
